Dungeons & Dragons należy do gatunku Role Playing Games, zwanych u nas grami fabularnymi. Jako taka wykazuje charakterystyczne cechy, które pozwalają uznać ją za taktyczną grę wyobraźni i - nade wszystko - zabawę towarzyską.
Gra wyobraźni
Grając w D&D nie potrzebujemy ani pionków czy planszy, ani ekranu komputera, który wyświetlałby zachodzące wydarzenia, ani żadnych kostiumów czy rekwizytów. Wszystko, co ma miejsce w ramach gry, odbywa się wyłącznie w wyobraźni jej uczestników. Sesja - spotkanie mające na celu wspólną zabawę - odbywa się najczęściej przy stole i najbardziej ze wszystkiego przypomina opowieść, snutą wspólnie przez wszystkich jej uczestników, na czele z Mistrzem Podziemi - narratorem, który kreuje świat przemierzany przez bohaterów - postaci wymyślane i odgrywane przez graczy.
Podczas gry nic nie dzieje się naprawdę - nikomu nie stanie się krzywda, nikt tak naprawdę nie ucierpi. Zabawa przypomina w tym względzie lekturę powieści przygodowej czy fantastycznej bądź też oglądanie filmu, z tą różnicą, że to my wcielamy się zarówno w rolę pisarza czy też reżysera i aktorów, jak i w samych bohaterów. Gdy jednak tylko zechcemy, wszystko mija - sesja się kończy, a my możemy zająć się czymkolwiek innym, a kiedy ponownie najdzie nas na to ochota - wrócić do przerwanej zabawy i kontynuować swe epickie zmagania.
Dzięki oparciu na wyobraźni, w czasie gry nic nas nie ogranicza. Możemy wcielić się w herosów nie ustępujących w niczym bohaterom książek, filmów czy gier komputerowych, odwiedzić fantastyczne światy i spotkać w nich nierzeczywiste istoty rodem z baśni i mitów. Nie musimy trzymać się jednego scenariusza ani przemierzać niewielkiego kawałka świata odtworzonego przez programistów - to, co zrobimy, zależy wyłącznie od naszej imaginacji. Grając, możemy więc zarazem ćwiczyć swą wyobraźnię, a opisując swoje działania - doskonalić umiejętność wysławiania się, improwizacji i wcielania się w role, bawiąc się przy tym świetnie, przeżywając w myślach kolejne niezwykłe przygody.